“Met genoegen kijk ik terug op de periode waarin ik betrokken ben bij het sympathieke initiatief van Hart4ALL. Al voor de start was ik beschikbaar als klankbord en adviseur en voerde ik gesprekken met initiatiefneemster en oprichter Bettina Heefer. Ik heb nooit getwijfeld om hieraan mijn hulp en kennis te verbinden. Ik leg u graag uit waarom.
Als praktiserend cardioloog word ik vaak geconfronteerd met patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen, meestal op de eerste hulp, na een al dan niet geslaagde reanimatie. In het ziekenhuis nemen we de zorg over van de ambulancedienst en na een overdracht zijn de ambulancemedewerkers uit beeld en dan is de ‘link’ verbroken naar de EHBO’ers of burgerhulpverleners die de reanimatie waren gestart.
Vanwege strikte privacyregels is het niet mogelijk om als hulpverlener buiten het ziekenhuis contact op te nemen omtrent het wel en wee en de uitkomsten van het slachtoffer. Uit ervaring weten wij dat het enorm belangrijk is voor hulpverleners om toch enigszins een idee te hebben hoe het verder is verlopen met het slachtoffer. Maar nogmaals… privacy staat voorop en vanuit het ziekenhuis doen we geen mededelingen naar buiten toe.
Wat wij ook zeer frequent meemaken in het ziekenhuis is dat overlevenden van een reanimatie na succesvol herstel met vragen komen over de gebeurtenis ten tijde van een hartstilstand. Zij hebben vooral de behoefte om te weten wie er op dat moment aanwezig waren en de eerste hulp verleenden. Vaak willen slachtoffers op zijn minst een bedankje kunnen richten naar de ‘first responders’ die bij de inzet hielpen.
Helaas -maar ook begrijpelijk- zijn niet alle reanimaties succesvol. Ondanks de inzet van veel mensen in de keten, van eerste aanwezige hulpverlener tot ziekenhuisprofessionals. Ondanks een goede inzet kan het toch zo zijn dat de patiënt komt te overlijden. In dat geval blijken de familie en de nabestaanden nog vaak behoefte te hebben aan een contact. Juist met de EHBO’ers en burgerhulpverleners die bij de reanimatie van hun dierbare aanwezig waren. Er blijkt bij nabestaande een grote behoefte te bestaan aan informatie ten tijde van de hartstilstand. Hoe is het gegaan? Heeft hij of zij nog iets gezegd? Was er sprake van pijn etc? Deze voor de verwerking belangrijke informatie is in principe ook niet beschikbaar en vaak zelfs niet meer te achterhalen.
Er is lang nagedacht over een mogelijkheid om met inachtneming van wensen van personen en bestaande privacyregels toch een verbinding te maken tussen het slachtoffer van een reanimatie, familie of nabestaanden en burgerhulpverleners. Het initiatief Hart4ALL is daarvan het meest succesvolle project en inmiddels ‘uitgerold’ in diverse regio’s in ons land. Met grote regelmaat zien wij nu in het ziekenhuis patiënten na een reanimatie op de eerste hulp arriveren met om hun pols de bekende ‘armband’ van Hart4ALL. De code daarop geeft toegang om via het web portaal contact te zoeken met de eerste hulpverleners wanneer de tijd daar rijp voor is.
De afgelopen jaren ervaarde ik als cardioloog de meerwaarde van de verbinding die Hart4ALL creëert tussen onze patiënten, familieleden en de slachtoffers van een al dan niet succesvolle reanimatie. Ik beschouw het als een voorrecht om betrokken te zijn bij Hart4ALL én als een plicht om te zorgen voor een optimale uitkomst op lichamelijk en psychosociaal gebied voor patiënten en familie na een dramatische gebeurtenis zoals een reanimatie. De ‘verbinding’ is daar een van. Ik hoop van harte dat we het initiatief Hart4ALL verder kunnen verspreid in Nederland en wellicht over de landsgrenzen heen om de ‘missing link’ tussen slachtoffers van een reanimatie en hun familie enerzijds en burgerhulpverleners anderzijds te repareren.”